Giuramenti di Strasburgo (14 febbraio 842)
Teudisca autem lingua: «Oba
Karl then eid, then er sinemo bruodher Ludhuwige gesuor geleistit, indi
Ludhuwig, min herro, then er imo gesuor fobrihchit, ob ih inan es irwenden ne
mag, noh ih noh thero nohhein, then ih es irwenden mag, widhar Karle imo ce
follusti ne wirdhit».
Ergo XVI kal. marcii Lodhuwicus et Karolus in
civitate que olim Argentaria vocabatur, nunc autem Strazburg vulgo dicitur, convenerunt et
sacramenta, quae subter notata sunt, Lodhuwicus romana, Karolus vero teudisca
lingua, iuraverunt. Ac sic ante sacramentum circumfusam plebem, alter teudisca, alter romana lingua, allocuti sunt (…). Lodhuwicus, quoniam maior natu
erat, prior haec deinde se servaturum testatus est:
«Pro Deo amur et pro christian poblo et nostro commun
salvament, d’ist di in
avant, in quant Deus savir et podir me dunat, si salvarai eo cist meon fradre Karlo, et in aiudha et in cadhuna
cosa, si cum om per
dreit son fradra salvar dift, in
o quid il mi altresi fazet, et
ab Ludher nul plaid numquam prindrai qui, meon
vol, cist meon fradre Karle in damno sit».
Quod cum Lodhuwicus explesset, Karolus teudisca lingua sic haec eadem verba
testatus est: «In
Godes minna ind in thes cristanes folches ind unser bedhero gehaltnissi, fon
thesemo dage frammordes, so fram so mir Got gewizci indi mahd furgibit, so hald
ih tesan minan bruodher, soso man mit rethu sinan bruher scal, in thiu thaz er
mig so soma duo, indi mit Luheren in nohheiniu thing ne gegango, the, minan
willon, imo ce scadhen werhen».
Sacramentum autem quod utrorumque populus quique propria lingua testatus est, romana lingua sic se habet:
«Si Lodhuwigs sagrament, que son fradre Karlo iurat,
conservat, et Karlus,
meos sendra, de suo part non los tanit, si
io returnar non l’int pois, ne
io ne neuls cui eo returnar int pois, in
nulla aiudha contra Lodhuwig nun li iv er».
Nessun commento